Op 27 augustus 2019 was het dan zover: geslaagd voor de pabo met een 8,5! Wat was ik blij en ontzettend trots op mezelf, want juf worden was iets waar ik als klein meisje al van droomde. Dit zou ik dan ook absoluut de rest van mijn leven gaan doen.
“De rest van m’n leven…” 
In de afgelopen 4 jaar dat ik werkzaam ben geweest als leerkracht in het basisonderwijs, ben ik een aantal keer uitgevallen, wegens burn-out/spanningsklachten. Ergens dacht ik dat het vak niet (meer) voor mij bestemd was, maar toch zette ik elke keer weer 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐡𝐚𝐤𝐤𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐳𝐚𝐧𝐝 als die gedachte voorbij kwam. Hier heb ik toch voor gestudeerd? Dit was toch mijn droom? Dit ging ik toch de rest van mijn leven doen? Ik begon te twijfelen, raakte in de war. Ik wilde niet meer met mijn hakken in het zand staan, maar “flowen”! 
Dat werken met kinderen één van mijn grootste passies is, dat was voor mij in ieder geval wél duidelijk. Misschien moest ik toch mijn horizon gaan verbreden en verder om mij heen gaan kijken. Tenslotte had ik elke vorm van werken in het onderwijs geprobeerd, dus kon ik zeggen dat ik er écht alles aan heb gedaan om het vak werkbaar – voor mij – te maken.
Toen ik in april een flinke hersenschudding heb opgelopen en daardoor werd verplicht om in alle rust te herstellen, wist ik het zeker: het roer gaat om en ik ga mijn hakken niet meer in het zand zetten tegen mijn gedachten. Bovendien voelde ik aan elke vezel in mijn lijf heel sterk dat er iets op mijn pad zou komen, waar ik MEGA enthousiast van zou worden.
And guess what?! Dat kwam er!
Per 1 november ga ik als Family en Personal Assistant bij een geweldig, levendig en liefdevol gezin aan de slag via @thefamilyassistant.nl . Ik mag voor de kinderen zorgen, hen educatief uitdagen, heel veel tijd met hen doorbrengen, kroelen (
) en daarnaast een actieve bijdrage leveren als PA van de ouders op zakelijk gebied.